One Happy Adventure!

13 januari 2020 - Noord, Aruba

Auteur: Marit

Welkom op onze reisblog 'One Happy Adventure'!

Een blog bijhouden over ons avontuur op Aruba… we hadden het er al vaker over gehad. Op de eerste plaats als naslagwerk voor onszelf, maar daarnaast natuurlijk ook leuk voor familie en vrienden om ons te blijven volgen hier. Een derde belangrijke reden vonden we daarnaast om als inspiratie te dienen voor mensen die dezelfde stap overwegen. Een soort van beginnersgids: ‘Arubaan worden voor dummies’. Want, zo bleek in ons traject alvorens we de oceaan overstaken, het is zeker geen gesneden koek om deze kant op te komen. Het heeft ons veel tijd gekost om het nodige uit te zoeken alvorens we de knoop definitief hebben doorgehakt.

Waar begon het allemaal ook alweer?
In augustus 2015 ging ik (Marit) vanuit mijn studie op de Hotel Management School Maastricht voor het eerst naar het mooie Aruba toe. Ik ging er voor 5 maanden stage lopen binnen het Marriott Resort. Een geweldige tijd heb ik daar mogen hebben met heel veel levenslessen en nieuwe ervaringen. Met een groep van ongeveer 30 nederlandse stagaires verbleef ik op een apartementencomplex. Die laatste zin geeft denk ik een aardig beeld van hoe mijn tijd toen geweest is. Iedereen had zijn eigen stage plek, maar daarnaast werd het nodige plezier samen gemaakt. Nooit werd er alleen gegeten, ’s avond werd er in de bar tot laat gekletst, geborrelt en gedanst. Uitjes werden gepland naar de vaste plekjes zoals Bugaloe en Moomba en kerst en nieuwjaar werden in stijl gevierd met slippers aan op het strand.

Een mooie tijd, maar oh, wat was ik stiekem blij toen ik eind Januari 2016 weer in het vliegtuig mocht stappen terug naar Nederland. Paul is in mijn stageperiode 2 keer op bezoek mogen komen en ook heb ik samen met mijn ouders 2 weken lang van het eiland mogen genieten. Maar op de momenten dat ik ‘alleen’ op Aruba was, besefte ik me maar al te goed, wat voor iets fijns ik thuis had en heb!

Enkele jaren gingen voorbij, vaker terugkijkend op mijn stageperiode op Aruba. Wat voor een mooi eiland het is en hoe goed ik het daar toch eigenlijk wel niet gehad had.

In oktober 2018 besloten Paul en ik dan ook om terug naar Aruba te gaan, op vakantie dit keer. Omdat we van het eiland zijn gaan houden, en omdat we zo konden genieten om daar te zijn. 8 dagen lang waren we weer daar. We sliepen op een super mooie locatie direct aan Malmok beach: ‘Aruba Sunset Beach studios’ met lieve Nederlandse eigenaren. Met hun kwamen we in gesprek. Zelf zijn zij 32 jaar geleden vanuit Nederland naar Aruba gegaan, met de intentie daar enkele jaren kitesurf lessen te gaan geven. En ja, van het een kwam duidelijk het andere. Want nu, al die jaren later, zijn ze nog altijd op Aruba. Verhuren ze verschillende  huisjes en studios en is hun jaarlijkse vakantie niet Aruba maar Nederland geworden.

Vanaf dat moment ging er bij ons iets kriebelen. “Wat zou het toch mooi zijn, als wij ook samen een periode op Aruba konden wonen en werken. Genieten van het eiland en van elkaar.” er ging geen week meer voorbij, zonder dat we het er samen over hadden. Totdat we samen in augustus afgelopen jaar een weekendje naar Rome gingen. Onze stad, de stad waar we al enkele jaren achter elkaar kwamen, en waar we op en top konden genieten van de stad, het eten, de mensen. In dat weekend zeiden we tegen elkaar; “Wie of wat houdt ons eigenlijk tegen om onze droom waar te gaan maken?” Dat waren wij zelf. Als wij dit samen wilde gaan doen, dan waren wij de enige die dat konden tegenhouden. Op het moment dat we dat besefte en elkaar aankeken, wisten we het allebei!

Wij zijn vanalles gaan uitzoeken, nalezen, navragen en doorpluizen. Hoe zit het met vergunningen, werk zoeken, woning huren, auto kopen, verzekeringen, etc. etc. etc.? en wat bleek? Het is verdomde lastig om voor langere tijd op Aruba te wonen en te werken. Aruba is een zelfstandig land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Dit betekend dat ze koning Willem-Alexander wel zien als hun koning, maar verder zijn ze volledig onafhankelijk. Als Nederlander mag je 6 maanden per kalenderjaar op het eiland blijven. Wil je langer blijven dan zul je een werkvergunning of verblijfsvergunning moeten aanvragen. Na het eerste contact met een consultancy bureau werd ons geadviseerd om als rentenier naar Aruba te vertrekken, dan was een verblijfsvergunning het gemakkelijkste te verkrijgen.

Ha-Ha, dat zou mooi zijn. Als 24 jarigen naar Aruba vertrekken om te gaan rentenieren. Helaas ging het ons toch niet lukken om dat te realiseren, en moesten we voor een werkvergunning gaan.

De knoop werd definitief doorgehakt toen we in oktober op vakantie gingen naar Zuid-Afrika. We spreken samen af, het idee te laten rusten en te kijken hoe het zou voelen als we meer ‘rust’ zouden hebben. En ja, ook toen voelde het idee van wonen en werken op Aruba nog steeds super goed. Op maandag 4 november kwamen we thuis van de vakantie in Zuid-Afrika, op dinsdag besloten wij onze vliegtickets naar Aruba te boeken en op woensdag zeiden we beiden onze baan in Nederland op.

In de maanden november en december verkochten we zowat alles wat we bezaten, onze inboedel ging de deur uit, onze auto’s werden verkocht, spullen waarvan we niet eens meer wisen dat we het hadden kwamen tevoorschijn, wisten we te verkopen en we begonnen aan de grote schoonmaak. We moesten uit onze huurwoning in Maastricht en woonde nog enkele weken bij mijn ouders in Eys. Alles wat we wilde bewaren ging in dozen de zolder op en onze kleren (zomerkleren wel te verstaan 😉) werden in koffers ingepakt. We namen afscheid van familie, gingen nog een keer lunchen en uiteten met vrienden en ik speelde mijn laatste handbalwedstrijd.

Op 13 januari was het zover. Het avontuur ging beginnen, we besloten om 7931 km verderop naar ons geluk te gaan zoeken…

Om 07.15 vertrokken we met auto en aanhanger (ja, echt!) naar Schiphol toe. We waren nog niet op de snelweg of er begon al een vrachtwagen op ons te toeteren. Gevloek van achter het stuur; “Ik heb die lampen net nog gecontroleerd, die kunnen nu toch niet alweer kapot zijn?” Maar nee hoor, het bleek de vader van Paul te zijn, die al vroeg aan het werk was en ons toevallig zag rijden. Hij wilde nog even ‘gedag zeggen’. Verder was het een ietswat stille rit, wetende wat op Schiphol ging komen.. Eenmaal daar aangekomen, checkte we onze koffers in, gaven we het fietskoffer af bij de ‘Odd-size bagages’ en gingen we opzoek naar een plekje voor een ‘laatste’ kopje koffie.

Op zulk soort momenten beseffen we ons maar al te goed hoe goed we het hebben, en hoe gelukkig wij ons mogen prijzen met zo’n geweldig lieve familie en vrienden om ons heen. Hoewel we samen dit avontuur willen aangaan, en er ten vollen van gaan genieten, weten we ook wie er thuis zitten en hoe blij we zijn als zij ons in maart en april weer komen opzoeken! 

Foto’s

10 Reacties

  1. Mart en Annemiek:
    9 februari 2020
    Mooi geschreven. Erg leuk om zo “een beetje met jullie mee te kunnen reizen”!
  2. Eric:
    9 februari 2020
    Wat schrijf je mooi beeldend, pakkend, met humor en ernst. Het kan zo hoststuk 1 van een mooi boek zijn 👍
  3. Brigitta Weckseler:
    9 februari 2020
    Mooi om te lezen hoe de eerste stappen verlopen zijn. Heel veel succes daar. Super dat jullie ervoor gaan. Ook de groeten van Annie. Ze vraagt altijd: heb je nog wat gelezen over Paul🤣
  4. Jos Coelen:
    9 februari 2020
    Mooi geschreven en kijk uit naar de volgende blog.(hoofdstuk uit dat boek).
    Veel geluk en plezier gewenst.
  5. Marleen Cremers:
    9 februari 2020
    Mooi beginverhaal veel succes en we blijven jullie volgen
    Liefs Marleen
  6. Tiny Lemmens:
    9 februari 2020
    Lieve schatten, leuk om te lezen.
    Hopelijk volgen nog meer van die leuke dagboekverhalen.
    Dikke knuf
  7. Ashley Mohnen:
    9 februari 2020
    Waauw. Wat moeten jullie ontzettend trots op jezelf zijn! Zo een grote en mooie stap durven te maken. Geniet van alle mooie momenten en schrijf alles op om ons hier jaloers te maken !
  8. Ingrid van den Berg:
    9 februari 2020
    Hey liefies, ondanks dat we jullie verhaal gelukkig uit 1e hand horen/weten is t prachtig om te lezen. Wat zijn we trots op deze stap, en ja tis heel dubbel maar we zien hoe jullie aan t genieten zijn... dus toitoitoi voor die stappen om n werkvergunning tw verkrijgen. Dikke kus💋(ook van Dobby🦜)
  9. Mirjam:
    10 februari 2020
    Mooie stappen - geniet ze...
  10. Gonny:
    11 februari 2020
    Wat leuk dat jullie ons op deze manier laten weten hoe het met jullie gaat.
    Heel veel succes🍀. Ik kijk uit naar het vervolg 😄