Belofte maakt schuld! De blog over het aankopen van een auto.

Auteur: Marit

In onze tweede blog beloofde Paul jullie een aparte blog gewijd aan het aankopen van een auto hier op Aruba. Toen ik hem hier afgelopen week aan liet herinneren, en vroeg wanneer hij deze blog wilde gaan schrijven was het antwoord: ‘Nee, schrijf jij die maar, dat kun jij veel beter.’ Dus voor Paul gold blijkbaar, zijn belofte, maakte mijn schuld. Hey, bedankt eh!

Eerlijk is eerlijk, een auto aankopen hier gaat niet zoals in Nederland. Marktplaats kennen ze  niet en dus worden auto’s aangeboden op Facebook groepen zoals ‘Auto Sales Aruba’ en ‘Post tur cos’(oftewel ‘post hier alles’). Daarnaast vindt je auto’s die te koop worden aangeboden naast alle rotondes op het eiland, met in grote witte letters het telefoonnummer van de eigenaar op de voorruit.

Wij gingen met een bepaald budget opzoek naar een rijdende auto. Meer criterias hadden we eigenlijk niet en genoeg autos leken dan ook te voldoen aan onze wens(en). Helaas, niks was minder waar. We zagen berichten op Facebook langkomen zoals ‘Auto’s worden hier helemaal afgereden, o.a. door de slechte wegen maar ook omdat APK keuringen hier niks voorstellen’ en ‘Voor 6000 gulden koop je hier waarschijnlijk een roestbak waar van alles mis mee is en je veel geld gaat kosten aan constante reparaties’. Ook bleek je zonder vooraf betaling lang niet in alle auto’s te mogen proefrijden. Daarnaast werd ons duidelijk tijdens gesprekken met locals dat hier veel auto’s goedkoop worden aangeboden omdat er onzichtbaar vanalles mis mee is of omdat de motor oververhit is geweest. Een oververhitte motor? Is dat dan zo een problem? Wij wisten niet echt wat het betekende, totdat we een paar weken geleden een auto bovenop een heuveltje zagen staan waar super veel rook onder de motorkap uitkwam en waarvan de geur echt niet, maar dan ook echt niet lekker was.. Op dat moment waren we echt blij met onze aankoop.

We besloten twee auto’s te gaan bekijken alvorens we besloten dat we toch echt een auto wilde kopen van ‘een bekende’, van iemand die we via via kende, of van een garage. De eerste auto waarin we een proefrit maakte kwam heel langzaam op snelheid en maakte elke keer dat we de auto in z’n achteruit zette, een vreemd hard gerommel. Het voelde niet goed en dus besloten we deze auto niet te kopen. Auto twee reed wel goed maar lag na overleg toch te ver boven ons budget en beschikte over panterprint stoelbekleding dat toch niet helemaal aan ons besteed was.

Na nog iets verder zoeken, besloten wij een auto te kopen bij een garage, die enkel jaren gediend had als huurauto voor stagaires. Nu moesten we nog zorgen dat de auto op onze naam kwam te staan en dat we de auto zouden verzekeren. Van de eigenaar ontvingen we een aantal papieren waarmee we naar het belastingkantoor moesten gaan om de auto te laten overschrijven. We hadden een kopie van de eigenaars identiteitsbewijs nodig, het vorige bewijs van overschrijving en een aan/verkoop bewijs. Dit laatste werd ons gegeven aan de hand van een leeg a4tje waarop geschreven stond: Plaats, datum – auto merk + type, kenteken, enkele Papiamentse woorden wat blijkbaar betekend dat de auto wordt verkocht, plus een handtekening van de verkoper.

Wij geloofde in eerste instanties niet dat dit voldoende zou zijn om de auto te kunnen overschrijven, maar toch was de auto na 1,5 uur wachten van ons! Wij zijn de trotse eigenaren van een prachtige Chevrolet Celta, zonder airco, zonder werkende blower en waarbij we elke keer maar weer hopen dat de achterdeuren dichtgaan op het moment dat we de boodschappen op de achterbank leggen of gasten van het vliegveld moeten ophalen. Ha, oke dit klinkt alsof we totaal niet blij zijn met onze aankoop. Maar de auto rijdt als een zonnetje en zodra je de ramen van de auto open draait en lekker geniet van een zomers muziekje op de radio is het prima vertoeven in ons Arubaanse autootje! 😊